1. |
Πλατεία
05:02
|
|||
2. |
Μαστούρα
03:01
|
|||
|
Δεν έχεις λόγο να μιλάς
Δεν έχεις λόγο να γελάς
Οι φίλοι ρωτούν ποια είσαι τι ζητάς
Κάθε μαστούρα να μετράς
Και ο βασιλιάς μυρίζει
Μωρών χνώτα
Πάνω από τα κεφάλια μας
Η επιβλητική του μπότα
Εσύ είσαι ακόμα εκεί
Μες στα συντρίμμια της Δρέσδης
Χορεύεις ακόμα εκεί
Με τη βροχή που πέφτει
Κάθε σου ανάστημα
Ρομάντζο φτύνει
Κι εσύ την άραξες με κάθε μπάτσο
Που σε φτύνει
|
||||
3. |
Εγώ
02:57
|
|||
|
Σε είδα στο δρόμο
και δεν είπα γεια
Σε είδα να χάνεσαι
Στης Αθήνας τα στενά
Το ξέρω, με είδες
Μα δεν μίλησες κι εσύ
Κι είπα πως ίσως
Έφταιγε η στιγμή
Μα όσο θέλω ν’ ανυψώσω
Το μικρό μου εαυτό
Τόσο πιο άδειο
Μέσα μου μ’ αφήνω
Τι θέλω και ταΐζω
Το αχόρταγο εγώ
Που με κάνει στη ζωή μου
Να λυγίζω
Λέω πράγματα
Για να τ’ ακούω εγώ
Κακές συνήθειες
Που με βαραίνουν καιρό
Λέω να τα ρίξω
Στην κοινωνία, στους γονείς
Να τα ρίξω σε άλλους
Να αλαφρώσω μια στιγμή
Κι όσο θέλω ν’ ανυψώσω
Το μικρό μου εαυτό
Τόσο πιο άδειο
Μέσα μου μ’ αφήνω
Τι θέλω και ταΐζω
Το αχόρταγο «εγώ»
Που με κάνει στην αγάπη
Να λυγίζω
|
||||
4. |
Υπαρκτή αποσύνθεση
02:55
|
|||
|
Κάτω από της πόλης τα όμορφα συντρίμμια
Αστοί κάθονται και κλαιν’ «που να εύνη αλήθεια;»
Κάτω από τις φακές των λαών συντρίμμια
Και δέκα δραχμές να χεις τώρα πια δεν είναι αλήθεια
Η επανάσταση βρίσκεται στους δρόμους
Δεν είναι μες στο μικρό σου το μυαλό
Εκλογές και υπουργοί του καιρού συνηθείας
Κι αν είναι οι πολιτικοί με νέα παραμύθια
Pc, TV, ρεαλιστή και βαρεμάρα αναφ ορού
Βγάλε απ’ την τράπεζα λεφτά για χάρη του καινούργιου φόρου
Η επανάσταση βρίσκεται στους δρόμους
Δεν είναι μες στο μικρό σου το μυαλό
|
||||
5. |
Ενδορφίνες
03:26
|
|||
|
Ίσως να μη γλιτώσω και αυτό το Σαββατόβραδο
Δεν ξανάδα τη Σοφία το επόμενο απόβραδο
Ίσως να μην μπορώ να γράψω στιχάκια για τους έρωτες
Ίσως να μην μπορώ να κλάψω ατελείωτες προσμονές
Πάνω από μικρούς μετεωρίτες με σάπιες μυρωδιές
Μέσα από έγκλειστους οπλίτες με ξεκούρδιστες ζωές
Σου τηλεφώνησα ξανά τη μέρα που κρεμάστηκα
Μου ψυθίρισες σιγά σιγά μία απόκουφη τρελή μιλιά
Ίσως πρέπει να στο πω, ίσως τώρα πια να είναι αργά
Σαν εσένα μια φωτιά ξεπηδάει από τα χαράματα
Ίσως οι γλώσσες να 'ναι αμαρτωλές
Να ξυπνήσεις να με δεις μεσ' τα πάθη και τις προσμονές
Στους δολοφόνους των θεριών που ξυπνούν τα ξημερώματα
Μέσα απ' την πλάνη των αστών, έξω από όλα αυτά τα χρώματα
Στις συμμορίες του Σικάγο των έγκλειστων η προσμονή
Πάνω στο οδόστρωμα φωτιά...γλυκιά μου να είσαι φρόνιμη
Ίσως πρέπει να στο πω, ίσως τώρα πια να είναι αργά
Σαν εσένα μια φωτιά ξεπηδάει από τα χαράματα
Ίσως οι γλώσσες να 'ναι αμαρτωλές
Να ξυπνήσεις να με δεις μεσ' τα πάθη και τις προσμονές
|
||||
6. |
Αιθέρας
04:31
|
|||
|
Είναι ο αιθέρας
Στο μυαλό σου που σε ορίζει
Είναι ο αιθέρας
Το στομάχι σου που γουργουρίζει
Σάπια εντόστια
Και ενοχλητική αναπνοή
Ξερνάς κουμπώνεις
Με αιθέρα αλλοτριώνεις
Είναι το τέρας της υπομονής
Που σου λέει στην επόμενη ευθεία
Είσαι νεκρός
Νιώθεις νεκρός
Είναι το τέρας της συμμετρίας
Που σου λέει στην επόμενη ευθεία
Νιώθεις τρελός
Νιώθεις τρελός
Μυρίζει ο δολοφόνος θειάφι
Ασυνείδητοι δούλοι να τρέχουν από πίσω
Μας άφησε η ωραία Ελένη ένα αδράχτι
Να τρυπηθούμε και να περιμένεις να σε γλείψω
Να γλείψω τις πληγές του Γιάννη που σπέρνει σπέρμα
Να καθίσω στην καντίνα να αγναντέψω την αρένα
Και ο δολοφόνος άρχισε βεντζίνη να μυρίζει
Γιατί ο λαός τώρα πια αρχίζει να ελπίζει
Μολότοφ πυρογέννητη να πέσει στα λεφτά σας
Να παίξετε τους ρόλους σας να πνίξετε τα παιδιά σας
Και όταν σε ένα απόμακρο κλουβί θα σας νταντεύουν
Οι κόκες τα δηνάρια και όσοι άλλοι σας παιδεύουν
Θα αρχίσουμε να τρώμε έναν έναν τους οπλίτες
Τους μπάτσους τα αξιώματα και όλους τους νταβατζίδες
Κελιά δεν θα υπάρχουνε στο διάβα μας εμπρός
Πυροσβέστες και αστούλιδες γίναν οχετός
Και οι νόμοι και οι ηθικές γίνανε ατμός
Να κουνάνε τα καράβια νοητικών ακροβατών
Και όλα αυτά γιατί εμένα μου αρέσει να πετώ
Να ερωτεύομαι να δρω και όχι έτσι να την βρω
Σε τούτη την παράνοια που εσείς λέτε αηδία
Θα το πούμε εμείς έρωτα και εσείς ανωμαλία
Γιατί εσείς είστε για κρέμασμα και εμείς για φαγοπότι
Και ότι κάθε ουτοπία θα έχει εμάς για οδηγό της.
|
||||
Ενδορφίνες Athens, Greece
Οι σκατένια λυκειακή ζωή μας έφερε κοντά το 2014 όπου και αρχίσαμε να τζαμάρουμε στο υπόγειο παράγοντας κυρίως φασαρία. Σύντομα άρχισαν να προκύπτουν κομμάτια εμποτισμένα από τους ήχους που αγαπήσαμε και αγαπάμε. Σύντομα επίσης αποφασίσαμε ότι θέλουμε να τρέχουμε τη φάση μας μόνοι μας, diy και αυτοργάνωτα. Ότι κάνουμε το κάνουμε για την αυτοεκφρασή μας, μας γεμίζει και ως εκεί. Φιλιά ... more
If you like Ενδορφίνες, you may also like:
Bracing post-hardcore meets festival-ready rock on the Tokyo band's sharp new EP, mixed and mastered by Will Yip (Turnstile, Title Fight).
go to album
Swirling shoegaze and irresistible vocal melodies define the stargazing latest from the excellent Silktail.
go to album
Death is Nothing to Us
by Fiddlehead
Boston band featuring members of Have Heart and Basement take their earnest, motivational post-hardcore to thrilling new heights.
go to album
Searing heavy indie that’s as brutal as it is melodic, with honeyed vocal harmonies swimming through stormy riffs.
go to album
One Day All This Will End
by Svalbard
featured on Bandcamp Radio Jun 11, 2021
go to album
The post-hardcore band’s latest is a reflection on time, memory, death, and grief—and is their dreamiest material to date.
go to album
Indie rock suspended between youthful ennui and youthful rage, hooky but cerebral and taut with rhythmic tension, just like the 90s.
go to album
