1. |
Κοσμικός τρόμος
06:08
|
|||
|
Που πάνε οι μύθοι όταν φθίνουν
Μυρωδιά αιώνων χαραγμένη καλά
Βλάσφημες λέξεις σε τοίχους
Σου ψιθυρίζουν στα αφτιά
Λίμνη καθρέφτης του ήθους
Καλώδια της λογικής
Ζωώδη τρέλα για μύθους
Ζωώδη όντα ειδεχθή
|
||||
2. |
Αν μπορείς
04:27
|
|||
|
Αν θα μπορούσες θα ήσουν κι εσύ
Ένα άγριο νιάτο
Ένα παιδί με καρφιά ατσάλινα
Στης ψυχής σου τον πάτο
Ταυτοποίηση και αντίρρηση
Στης ψυχής σου τον πάτο
Αν θα μπορούσες να ήσουν κι εσύ
Επαναστάτης ξενύχτης
Έρχεται η μίμηση, έρχεται η μίμηση
Αόρατο σε αφήνει
Αν θα μπορούσες να μισείς πραγματικά
Όλους τους εχθρούς σου
Με τη συνέπεια που ποτέ δεν αγαπάς
Τους όμοιούς σου
Τότε έλα μαζί μας
(Παντοτινά μαζί μας)
Τότε έλα μαζί μας
(Αιώνια)
Στο σχολείο, στο προαύλιο
Μας μαθαίνουν γράμματα
Πως μπορείς να εξουσιάζεις
Με τη βία πράγματα
Στη δουλειά σου, στη σχολή σου
Σου μαθαίνουν πράγματα
Πως να ανέβεις στο θρόνο
Τα καινούργια οράματα
|
||||
3. |
Εικόνα
04:19
|
|||
|
Η Αθήνα έχει παρόν
Μισό εκατομμύριο απόν
Αφού όλοι χρήζουν ακμή
Παρατημένοι στην παρακμή
Μές στο περβάζι τους κρυμμένοι καλά
Μια κριτική καυστική
Και ο μπαμπάς μας παρέχει σωστά
Του ξεφαντώματος την αγωγή
Μας τη χαρίζει σε λεφτά
Και την αρρώστια του θάβει βαθειά
Κάτω απ' τα στόρια μας τα κλειστά
Παραμονεύουν δαιμόνια θεριά
Ο Βελζεβούλ της ασφάλτου
Ο Βελζεβούλ της ασφάλτου...
Ο Βελζεβούλ της ασφάλτου.
Στην εικόνα θα σμίξω
Και κάτι θα 'ρθει
Θα κοιτάζω το ίδιο
Μέχρι να αδειάσω
Την εικόνα της πόλης
Μέχρι να κλάψω
Μέχρι να μη μου θυμίζει τίποτα πια
Στα περβάζια υψώνουν φωτιές
Άραγε βλέπουν εξωγήινοι εραστές
Και αφουγκράζονται και αυτοί
Αυτής της πόλης την οσμή
Άραγε πόσο τρελό
Φαντάζει αυτό
Που μαζευτήκαμε όλοι εδώ
Κι όλοι χρορεύουν γυμνοί
Στη μοναξιά μας την πολυτελή
Ανάψτε γρήγορα ρομάντζων φωτιές
Ανάψτε αγάπης και ελπίδας ευχές
Και σαν μας δούνε εξωγήινοι εραστές
Της πόλης οι προσευχές
Της πόλης οι προσευχές...
Της πόλης οι προσευχές.
Στην εικόνα θα σμίξω
Και κάτι θα 'ρθει
Θα κρατιμέμαι από οσα
Ποτέ δεν θα έχω
Την πόλη που με έχτισε
Ανασταίνω
Με πόνο, τόσο όσο
Τόσο όσο για να νιώσω
Πως κάτι αξίζει από όλα αυτά
Κάτι μιλάει και κάτι πετάει
Μας εξυψώνει από τα σκατά
Ξέρει από χάδι και από αγάπη
Κάτι που κρύψαμε στο φως
Και καταπνίξαμε στο σκοτάδι
Κάτι υπάρχει πεταμένο εδώ
Με έχει ξεχάσει
Το έχω ξεχάσει
|
||||
4. |
Κομμάτι (1)
03:23
|
|||
|
Σε πρωτογνώρισα αυτές τις ήσυχες στιγμές
Που τα λόγια κρύβουνε όσα προδίδουν οι ματιές
Αμέσως πίστεψες πως ίσως είμαι εγώ
Θυμάμαι τρόμαξα μα τώρα ξέρω ότι μπορώ
Μαζί σου είναι απλό
Του χρόνου η λεπίδα
Κάθε μέρα πιο βαθιά
Μα τη στιγμή αυτή
Είμαι εγώ και εσύ
Αίμα στα δάχτυλα των μοιραίων εραστών
Που ξεστρατίσανε και ερωτεύτηκαν για αυτό
Πνιγμένος στο βυθό σου, λαβωμένος από τη μορφή σου
Δε μ’ αφήνουν τα φαντάσματα που με στοιχειώσανε μαζί σου
Πιες δροσιά από τη ζωή μου
Πιες βαθιά
Νικάς και πάνω από όλα βγαίνεις
Τα πάντα σε μένα βλέπεις
Βλέπεις σύννεφα λευκή βροχή
Ηλιόλουτρα σε ολόφωτη γη
Στους υπονόμους ξεχύνονται χρώματα
Και παντού μυρίζω το άρωμα
Που έχεις στο στήθος σου όταν ξυπνάς
|
||||
5. |
Ερωτικό
04:14
|
|||
|
Το χειμώνα να έρθεις να με βρεις
Στα μπαρ του μίσους θα αράζω όπως πάντα
Πνίγηκα σε μια θάλασσα από ουίσκι
Το κράσπεδο με τραβάει μυρίζει ψύχωση όπως πάντα
Πόσο μόνοι γεννηθήκαμε μαζί
Πόσο τέλειοι θα πεθάνουμε αγκαλιά σαν ποντίκια στη φάκα
Το κορμί μου σα ναυάγιο ρυμουλκώ στην ακτή
Μη μ’ αφήσεις στις φουρτούνες που μου φέρνουνε ζάλη
Ζούμε σε έναν κόσμο που οι ουρανοί μας είναι γκρι
Τη σκανδάλη τραβάμε, καινούργια μέρα αρχίζει πάλι
Να πιστέψεις πως η άνοιξη θα ‘ρθει
Μια μέρα που τους σεισμούς θα κυριεύσεις
Τότε έχε μου λιγάκι προσμονή
Μάζεψέ με απ’ το πάτωμα έχει αρχίσει να φέγγει
Και πήγαινέ με σπίτι
Έξω οι διάολοι τρικλίζουνε και η αγάπη πια τρεμοσβήνει
Η αγάπη πια τρεμοσβήνει…
|
||||
6. |
Αυτό που πρόσμενα
05:10
|
|||
|
Αυτό που πρόσμενα τόσα χρόνια στα ξένα
Ήταν μια μοίρα ένα ριζικό
Μια θάλασσα γεμάτη από ξένα
Και εγώ βαθειά να εξερευνώ
Και στα ρηχά σαν πάτησα για σένα
Δεν ήτανε του ρολογιού γραφτό
Και αν τη μοίρα μου την έπαιξα για σένα
Χάος ταξίδι δίχως δειλινό
Στην πλάτη μου έχω ακουμπησμένα
Σκέψεις κι αισθήματα σωρό
Και σου σπαράζω δάκρυα και γρίφους
Κι όλο θαρρώ πως έρχεσαι κοντά
Μα όμως η πίστη μου όλο και σβήνει
Σα βγαίνεις και πιο έξω στη στεριά
Οι πρώτες μου αγάπες
Δεν πεθάνανε ποτέ
Κάθε μέρα αγναντεύω
Και πιο έξω στης αυλής σου τον μπαχτσέ
Και τηρώ τις αυταπάτες
Σαν άγιες προσευχές
Κι αν θα βρω θάρρος να ανέβω
Τα ταξίδια μου να αφήσω τις ζωές
|
||||
7. |
Έξοδος
05:20
|
|||
Ενδορφίνες Athens, Greece
Οι σκατένια λυκειακή ζωή μας έφερε κοντά το 2014 όπου και αρχίσαμε να τζαμάρουμε στο υπόγειο παράγοντας κυρίως φασαρία. Σύντομα άρχισαν να προκύπτουν κομμάτια εμποτισμένα από τους ήχους που αγαπήσαμε και αγαπάμε. Σύντομα επίσης αποφασίσαμε ότι θέλουμε να τρέχουμε τη φάση μας μόνοι μας, diy και αυτοργάνωτα. Ότι κάνουμε το κάνουμε για την αυτοεκφρασή μας, μας γεμίζει και ως εκεί. Φιλιά ... more
If you like Ενδορφίνες, you may also like:
Death is Nothing to Us
by Fiddlehead
Boston band featuring members of Have Heart and Basement take their earnest, motivational post-hardcore to thrilling new heights.
go to album
Bracing post-hardcore meets festival-ready rock on the Tokyo band's sharp new EP, mixed and mastered by Will Yip (Turnstile, Title Fight).
go to album
Swirling shoegaze and irresistible vocal melodies define the stargazing latest from the excellent Silktail.
go to album
The Gainesville emo band work through grief and mental illness with honest, empathetic hooks and dynamic guitars.
go to album
Anthemic emo carried by resounding vocals and samples from iconic movie scenes.
go to album
Mot, the Valuator, Incredible God
by Ox en Mayo Alto
A heavy blend of post-rock and shoegaze from Argentina's Ox en Mayo Alto rides big emotional crests and contemplative valleys.
go to album
living in memory of something sweet
by dreamTX
Undeniable melodies swim up from beneath layers of distortion and effects, making this a psych-pop winner.
go to album
